Η 27η Οκτωβρίου, παραμονή της τρισένδοξης επετείου του ΟΧΙ του 1940, έχει καθιερωθεί ως ημέρα δόξας και τιμής του εθνικού μας συμβόλου. Η ελληνική σημαία, βγαλμένη από τα κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά, συμβολίζει τους αγώνες όλων όσοι πολέμησαν, εργάσθηκαν και θυσιάσθηκαν για την Ελευθερία, τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

 

Στο πρόσωπο της ελληνικής σημαίας τιμώνται όλοι όσοι έβαλαν το δικό τους λιθαράκι για να κτιστεί και να μεγαλουργήσει το φρούριο του ελληνικού πολιτισμού με την οικουμενική του διάσταση. Αντικατοπτρίζονται οι ιερές λέξεις ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ή ΘΑΝΑΤΟΣ, που πρέπει να διέπουν τους αξιοπρεπείς λαούς και τους αδούλωτους ανθρώπους.

 

Σήμερα, που Κύπρος και Ελλλάδα ζουν στον στυγνό αστερισμό των νεοθωομανικών επιβουλών και των αδίστακτων εμπόρων των εθνών, έχουμε χρέος να σηκώσουμε ψηλά τις σημαίες στέλλοντας παντού μηνύματα αντίστασης στα ιταμά σχέδια της άθλιας παγκοσμιοποίησης αλλά κι αισιοδοξίας για το αύριο. Σήμερα που ντροπιασμένοι χάσαμε την εθνική μας υπερηφάνεια και το κοινωνικό μας φιλότιμο, έχουμε υπέρτατο καθήκον να εξεγερθούμε ενάντια στους ανάξιους πολιτικούς ηγέτες και δημόσιους ταγούς που έσυραν Ελλάδα και Κύπρο στο βάραθρο. Σήμερα που η Ελλάδα και η Κύπρος βρίσκονται εν βούρκω ας αφυπνισθούμε ως άτομα και ως οργανωμένη κοινωνία, για να αποτρέψουμε το ενδεχόμενο οι δύο αδελφές χώρες να βρεθούν εν τάφω, όπως πολύ εύστοχα μας υπενθυμίζει συχνά-πυκνά ο σύγχρονος δάσκαλος του Γένους, Σαράντος Καργάκος.

 

Σήμερα που οι έμποροι των λαών θέλουν την περιθωριοποιημένη νεολαία μας σε Ελλάδα – Κύπρο «μαντρωμένη» να χορεύει έναν νέο χορό του Ζαλόγγου, ας προτάξουμε ένα νέο «όχι» στους σύγχρονους εφιάλτες. Σήμερα που Ελλάδα – Κύπρος είναι αιχαμάλωτες στις επιταγές της οικονομικής ολιγαρχίας ας μην επιτρέψουμε στους πολιτικούς καιροσκόπους και στους κάθε λογής κερδοσκόπους να ρουφούν άλλο το αίμα μας.

 

Σήμερα που η κρίση, οικονομική, κοινωνική, πολισμική και διανοητική έφερε την ακρισία, εκτρέφοντας τον φθόνο και την κακία με αποτέλεσμα ο ένας Έλληνας να ζηλεύει και να μισεί τον άλλο, καλούμαστε να ζήσουμε ξανά Ελληνικά, δηλαδή ηρωικά. Με το βλέμμα στραμμένο στη γαλανόλευκη και την καρδιά μας να πάλλει από εθνική υπερηφάνεια, καλούμαστε να πιστέψουμε στον καλό εαυτό μας και στο ένδοξο παρελθόν μας. Καλούμαστε να αναβαπτισθούμε στην ιδέα του Έθνους, χωρίς, όμως, καπηλεία. Σε τούτη την κρίσιμη καμπή, η πίστη στο Έθνος μας και στις πανανθρώπινες αξίες του Ελληνικού Πολιτισμού, πρέπει οπωσδήποτε να μετουσιωθούν σε τρόπο ζωής. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι το Έθνος, ως προσφορά θυσίας, θα φέρει την αυριανή σωτηρία. 

 

Τούτη την ώρα ο Ελληνισμός χρειάζεται έναν εθνικό συναγερμό, που να ενώνει σε μιαν αμφικτιονία αγάπης και αλληλεγγύης τους όπου γης Έλληνες. Ήρθε η ώρα για δημιουργία ενός δικού μας ΟΗΕ, του Οργανισμού Ηνωμένων Ελλήνων, που θα μας βγάλει από τα οικονομικά αδιέξοδο, την ηθική ασφυξία και την πνευματική υπνηλία. Ας προτάξουμε ένα νέο ΟΧΙ, στέλλοντας ισχυρότατο μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, ότι ο Ελληνισμός δεν βρίσκεται πλέον εν ναρκώσει, ούτε καν εν υπνώσει, όπως τον θέλουν οι έσωθεν και έξωθεν εχθροί του. Σήμερα που οι έννοιες της Δικαιοσύνης καταπατώνται ασύστολα σε όλες της μορφές της, προβάλλει η αδήριτη να ενώσουμε δυνάμεις οι άνθρωποι του πολιτισμού, του πνεύματος, του μόχθου και της τίμιας επιχειρηματικότητας για να απαλλαγούμε από τους ντόπιους και ξένους έμπορους του λαού.

 

Γιορτάζοντας το ελληνικό – οικουμενικό ΟΧΙ του 1940, ας ξαναβάλουμε βαθειά στις καρδιές μας τις διαχρονικές αξίες της σημαίας μας, χαράσσοντας με υψηλό το φρόνημα τον δρόμο της κοινωνικής ανόρθωσης, της πνευματικής ανάτασης και της εθνικής μας αξιοπρέπειας.

*πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού
Λευκωσία, iep.org.cy