Με φόντο την 8^η Μαρτίου, ο Πρόεδρος να τηρήσει τις δεσμεύσεις του

• Με περισσότερες γυναίκες στο πηδάλιο θα τα καταφέρουμε καλύτερα

Του Ξενή Χ. Ξενοφώντος*

Το 2007 παρακολούθησα ως δημοσιογράφος τις εργασίες 3ήμερου συνεδρίου του Τμήματος Γυναικών της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων [ETUC] το οποίο πραγματοποιήθηκε στην γραφική Ερέτρια της Εύβοιας. Συμμετείχαν γύρω στις 80 γυναίκες που εκπροσωπούσαν εργατικά συνδικάτα από όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης. Από τον ανδρικό πληθυσμό συμμετείχαν μόνο δύο άτομα,   ο υποφαινόμενος και ο επικεφαλής - συντονιστής του συνεδρίου Γιώργος Ντάσης, επί σειρά ετών εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ στη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων και μετέπειτα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινωνικής Επιτροπής [EESC]. Επρόκειτο για ένα συνέδριο το οποίο καταπιάστηκε σε βάθος με εξειδικευμένα θέματα που απασχολούσαν τις εργαζόμενες στις χώρες – μέλη της Ε.Ε. Καθηλωμένος, παρακολούθησα τις πολύωρες εργασίες του συνεδρίου χωρίς να χάσω ούτε λεπτό. Η κατανυχτική ατμόσφαιρα που επικράτησε καθόλη τη διάρκεια του συνεδρίου και η παθιασμένη προσέγγιση των τοποθετήσεων εκ μέρους των συνέδρων, με άφησαν άναυδο. Βίωσα μοναδικές στιγμές με ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μιά, βούρκωναν τα μάτια μου από ντροπή για τα όσα άκουγα σχετικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενες και από την άλλη θαύμαζα το μεγαλείο των γυναικείων ψυχικών αντοχών οι οποίες αντικατοπτρίζοντο στις λεπτομέρειες των τοποθετήσεων τους  στο πλαίσιο των εργασιών του συνεδρίου. Ο κατανοητός τρόπος με τον οποίο εσυζητούντο τα διάφορα θέματα που εγείροντο, οι εύστοχες ερωτήσεις που υποβάλλοντο και οι εύπεπτες απαντήσεις που εδίδοντο μέσω μυθιστορηματικής πλοκήςμε άφηναν έκθαμβο. Οι χαρές, οι λύπες, το σκαστό χαμόγελο, το αυθόρμητο γέλιο, το πικρό ή γλυκό δάκρυ, έσμιγαν και εγίνοντο ένα ευλογημένο ζυμάρι με το οποίο οι εργαζόμενες έπλαθαν τον χαραχτήρα των παιδιών τους προσπαθώντας να τα γαλουχήσουν στα νάματα της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της αλληλοβοήθειας, του αλληλοσεβασμού, της ισότητας, της ευπρέπειας και της γενναιότητας. Κοντολογίς, να εμφυσήσουν στη νέα γενιά τις αρχές και τις αξίες της συνδικαλιστικής ευθύνης που συμπυκνούνται στο δίπτυχο, κοινωνική δικαιοσύνη και ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το μαρτυρικό υλικό της εργαζόμενης που εσφυρηλατείτο μέσα από την υψικάμινο της συζήτησης ενός ευρωπαϊκού συνδικαλιστικού συνεδρίου, παραμένει ύστερα από 17 χρόνια χαραγμένο στα τρίσβαθα της ψυχής μου.

 Η 8η Μαρτίου δεν είναι μέρα για γιορτές και πανηγύρια. Είναι μέρα ανανέωσης της δέσμευσης του καθενός να αγωνίζεται έμπρακτα και συνειδητά για εξόφληση του τεράστιου χρέους που οφείλουμε προς τη Γυναίκα. Τη μάνα, την μητριά, τη γιαγιά, την αδελφή, την εργάτρια, την κάθε Γυναίκα που εκπέμπει ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ και ΓΟΗΤΕΙΑ ψυχής. Υποκλίνομαι στη Γυναίκα που αντιστέκεται σε ανισότητες, σε αγριότητες και σε κάθε λογής βαρβαρισμούς. Προσκυνώ τη χάρη της Γυναίκας που τίμια και εύτολμα δίδει καθημερινά τον δύσκολο αγώνα της τιμής και της αξιοπρέπειας για μιά καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία.

 Αναμφίβολα, η Κύπρια γυναίκα αντιμετωπίζει σήμερα στην καθημερινότητα της πάμπολες δυσκολίες που διευρύνονται και ενισχύονται λόγω στερεότυπων αντιλήψεων που εξακολουθούν να καταδυναστεύουν την κοινωνία μας. Το εργατικό κίνημα, καλείται να συνεχίσει επίμονα και ακατάπαυστα τον αγώνα μέχρις ότου η πολιτεία χαράξει μακρόπνοη πολιτική που θα οδηγεί σε επίλυση των χρονίζοντων προβλημάτων που κρατούν καθηλωμένη την γυναικεία προσωπικότητα. Οι έμφυλες διακρίσεις στους χώρους εργασίας είναι υπαρκτές και αναμφισβήτητες. Το κράτος οφείλει να προχωρήσει νομοθετικά και όχι μόνο, σε πιο συγκεκριμένη και συγκροτημένη αντιμετώπιση των προβλημάτων κάθε μορφής έμφυλης διάκρισης, στέλνοντας ισχυρό το μήνυμα ότι η ανοχή στη σεξουαλική, ψυχολογική, σωματική και λεκτική βία θα είναιμηδενική. Ήλθε η ώρα, η πολιτεία να μετουσιώσει σε χειροπιαστή πραγματικότητα τις κατά καιρούς διακηρύξεις της προσφέροντας στις γυναίκες ίσα δικαιώματα και ισότιμες ευκαιρίες ανέλιξης αλλά και συμμετοχής στα κοινωνικά, πολιτικά και πολιτειακά αξιώματα. Είναι βέβαιον πως οι γυναίκες θα τα καταφέρουν καλύτερα από τους άνδρες στην κοπιώδη προσπάθεια ανασυγκρότησης του αξιακού μας συστήματος το οποίο στις μέρες μας έχει πέσει πολύ χαμηλά. Ας εμπιστευθούμε, περισσότερο τις γυναίκες και νάμαστε σίγουροι πως, ως κοινωνία, ως χώρα και ως λαός, θα κάνουμε σημαντικά βήματα μπροστά. Με περισσότερες γυναίκες στο πηδάλιο καίριων θέσεων της πολιτείας και της κοινωνίας θα τα καταφέρουμε καλύτερα. Τον λόγο έχει τώρα ο νέος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας  Νίκος Χριστοδουλίδης, o οποίος καλείται να υλοποιήσει το  προεκλογικό του πρόγραμμα προκειμένου η γυναίκα της Κύπρου να πάρει τη θέση που της αξίζει σε μιά σύγχρονη, δημοκρατική, Ευρωπαική κοινωνία.

 *δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy
Λευκωσία 3/03/2023