του Ξενή Χ. Ξενοφώντος*

· Μοναδική σανίδα σωτηρίας, η στροφή στην ανθρωπιστική παιδεία για δημιουργία καλών καγαθών πολιτών.

Σε μια εποχή που στον πλανήτη υψώνεται ένας νέος πύργος της Βαβέλ μέσω της ανεξέλεγκτης παγκοσμιοποίησης είναι ευκόλως αντιληπτό πως η αδικία, η φτώχεια και ο βιασμός της ανθρώπινης ύπαρξης συνθέτουν τη μήτρα του εγκλήματος που έχει εξαπλωθεί σε κάθε γωνιά της γής. Στην αιμάσσουσα Κύπρο, αλλά και στην καταπονεμένη Ελλάδα, θεσμικοί πολιτικοί τυχοδιώκτες σε συνεργασία με αδίστακτους βαρόνους της εξωθεσμικής αριστοκρατείας, σύρουν χωρίς ίχνος αιδούς τον τόπο στην άβυσσο και τον λαό στην εξαθλίωση. Χωρίς τον παραμικρό σεβασμό στις ιστορικές και εθνικές καταβολές μας, κατακρεουργούν εργολαβικά την Ελληνική μας Παιδεία. Επιχειρούν να αφανίσουν από τα σχολεία με ταχυδακτυλουργική μαεστρία την αγωγή του πολίτη όπως πρωτοδιδάκτηκε από τον Πλάτωνα, τον Σωκράτης, τον Αριστοτέλη και τους άλλους πάνσοφους προγόνους μας. Επιδίδονται με ύπουλο τρόπο σε μια άνευ προηγουμένου προσπάθεια να αποδομήσουν ό,τι ωφέλιμο και γνωστικό ρίζωσε και μεγαλούργησε στην κοινωνία μας από τον λόγο των τριών μέγιστων φωστήρων της τρισηλίου θεότητος.

Καταγράφοντας αυτές τις στυγνές πραγματικότητες, η σκέψη περιστρέφεται γύρω από τον Βίο και την Πολιτεία των Τριών Ιεραρχών που χωρίς φόβο στηλίτευσαν τη δράση του κάθε αδίστακτου μαυραγορίτη που ήθελε να πλουτίσει σε βάρος των λιμοκτονούντων συμπολιτών του. Ενεργώντας ως ορθοφρονούντες συνδικαλιστές, άλλοτε ευγενικά και άλλοτε με δυναμικό τρόπο, αξίωσαν από τους αλαζόνες άρχοντες την απαλλαγή των φτωχών από τη δυσβάστακτη φορολογία. Παράλληλα, έδρασαν καταλυτικά , κατοχυρώνοντας βασικά δικαιώματα των εργαζομένων στα ορυχεία του Ταύρου τα οποία καταπατούνταν βάναυσα από αδίστακτους εργοδότες. Μοίραζαν δε την περιουσία τους στους φτωχούς φροντίζοντας ταυτόχρονα τους πονεμένους κτίζοντας νοσκομεία, γηροκομεία ορφανοτροφεία και άλλα ευαγή ιδρύματα.

Στα δίσεκτα χρόνια που βιώνουμε σήμερα όπου οι λίγοι <<αγωνίζονται>> νυχθημερόν ρουφώντας το αίμα των πολλών, έχουμε χρέος ως Κοινωνία και ως Πολιτεία, να επαναφέρουμε την εκτροχιασθείσα πορεία της παιδείας μας στις ράγες που θεμελίωσαν οι Τρείς Ιεράρχες, ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Μέγας Βασίλειος και ο Γρηγόριος ο Θεολόγος, με κορωνίδα την ταπεινότητα, την ορθοφροσύνη αλλά και την περιφρόνηση των υλικών αγαθών. Αν πράγματι θέλουμε να βγούμε από τα μεγάλα κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά αδιέξοδα, τα οποία υψώνονται μπροστά μας ως απόρθητοι κάστρα μια και μοναδική συνταγή υπάρχει: Να γαλουχήσουμε τους μαθητές, τους σπουδαστές και τους νεολαίους μας γενικότερα, στα ιδανικά και τις ακατάλυτες αξίες της Ελληνικής Παιδείας με όπλα την ανθρωποκεντρική αγωγή, την ισοπολιτεία την κοινωνική δικαιοσύνη, την αδελφωσύνη, την ισότητα, την αρετή, την ανδρεία, την αλληλεγγύη και όλες τις άλλες οικουμενικές αρχές που διάδοσαν με θάρρος και ευτολμία οι Τρείς Ιεράρχες. Και οποσδήποτε, να καταστούμε ενεργοί πολίτες και πρωτοπόροι κήρυκες, πολεμώντας για το ορθό, το ηθικό το πρέπον και το αρμόζον, σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής. Οι οργανωμένοι κοινωνικοί φορείς, τα εργατικά συνδικάτα και η Εκκλησία, καλούνται να ξαναβρούν την χαμένη τους αίγλη στερεύοντας τις πηγές της διαφθοράς, της ανισότητα, της αναξιοπρέπειας, της κλεπτοκρατίας και της κάθε μορφής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπον. Αναπόδραστα, μεγάλο μερίδιο της ευθύνης πέφτει και στους ώμους των δασκάλων όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, πλάθοντας χαραχτήρες- πρότυπα της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Το κράτος έχει υπέρτατο χρέος να καταπολεμήσει την συντελούμενη εμπορευματοποίηση της Παιδείας, υιοθετώντας πολιτικές για εκκόλαψη του «καλού καγαθού» πολίτη που να συγκεντρώνει όλα τα μόρια της Αρετής με αιχμή τη σοφία, την ανδρεία, τη σωφροσύνη, και την ευσέβεια. Όλες αυτές οι αρετές κάνουν τον άνθρωπο «όλως σπουδαίον», δηλαδή τέλειο, όπως παρατηρεί ο Αριστοτέλης. Η «καλοκαγαθία» ήταν ένα συνδυασμός του σωματικού κάλλους (υγείας, δύναμης και ομορφιάς) και ψυχικού κάλους (της ηθικής τελειότητας).

Σε διαφορετική περίπτωση, θα συνθλιβούμε, ως κοινωνία, ως λαός, ως χώρα αλλά και ως Ελληνισμός, στους αδηφάγους μηχανισμούς της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποίησης που προωθούν οι έμποροι των εθνών και οι εγκάθετοι τους στα κράτη και τις τοπικές κοινωνίες. Προς τούτο, τον πρώτο λόγο έχει η Πολιτεία η οποία καλείται να απαλλαγεί η ίδια από τα σύνδρομα της διαπλοκής και της διαφθοράς και κάθε άλλης μορφής σαθρότητας στο πολιτικό σύστημα και ειδικότερα στη Διακυβέρνηση, επιφέροντας ριζικές αλλαγές στην Παιδεία και γενικότερα στον τομέα της Εκπαίδευσης, με κινητήριο άξονα τα Ελληνικά Γράμματα. Με άλλα λόγια, αναζητείται ό εμπνευσμένος ηγέτης που με άξιους συνεργάτες θα χαράξουν τον δρόμο για θεμελίωση κράτους δικαίου και ηθικής προτάσσοντας την Θουκυδίδεια ρήση <<Τό εύδαιμον τό ελεύθερον, τό δ'ελεύθερον τό εύψυχον. "Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι". Μόνο έτσι θα ανακοπεί η καλπάζουσα πορεία ζουγκλοποίησης της κοινωνίας, του παρόντος και του μέλλοντος. *δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού www.iep.org.cy

ΛΕΥΚΩΣΙΑ 28/01/2022