ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΟΡΕΙΑΣ Η ΝΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ 55-59
______________________________________________________

Image

Του Ξενή Χ. Ξενοφώντος
προέδρου Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού

  • Τιµούµε τα µαθητούδια της ΕΟΚΑ και αναβαπτιζόµαστε στην εθνική κολυµβήθρα της θυσίας τους

Με την ευκαιρία των εορτασµών των εθνικών µας επετείων που συνδυάζονται πλέον µε την θεσµοθετηµένη Ηµέρα Ήρωα Μαθητή, ατενίζουµε νοερά το πάνθεο των αθανάτων όπου φιγουράρουν τα άλκιµα νειάτα της ΕΟΚΑ.

Οι ήρωες µαθητές µας µε την υπέρτατη θυσία τους κατέγραψαν τις πιό λαµπρές σελίδες της Ιστορίας της ιδιαίτερης πατρίδας. ΕΝΩΣΙΣ και µόνο ΕΝΩΣΙΣ ήταν ο σκοπός του αγώνα. Η ανόθευτη Ιστορία διδάσκει πως αυτός ήταν πάντα, στους αιώνες των αιώνων, ο διακαής πόθος του Κυπριακού Ελληνισµού. Και συµβιβασµοί µε την Ιστορία δεν επιτρέπονται! Ούτε και η Ιστορία µπορεί να γράφεται µε περικοπές και επιλεκτικές αναφορές. Όσοι επιχειρούν να νοθεύσουν την ιστορία αυτοτιµωρούνται.

Ο πιό σηµαντικός ρόλος στα χρόνια του αγώνα για τη Λευτεριά της µαρτυρικής Κύπρου και την εθνική της δικαίωση ανατέθηκε στη νεολαία. Οι µαθητές και οι άλκιµοι νέοι έγραφαν αδιάκοπα νέες ένδοξες σελίδες στην Ελληνική Ιστορία. Ύψωναν πεισµατικά την Ελληνική σηµαία στα σχολεία, έγραφαν συνθήµατα στους τοίχους, διένεµαν φυλλάδια και προκηρύξεις, µετέφεραν κρυφά στον κόρφο τους µε κάθε εχεµύθεια το ταχυδροµείο και οπλισµό της Ε.Ο.Κ.Α. Περιφρουρούσαν την παθητική αντίσταση, οργάνωναν µαχητικές διαδηλώσεις και µε κάθε τρόπο αντιστέκονταν στη βία των αποικιοκρατών. Τα σχολεία έκλειναν κάθε φορά που 2 ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ υψωνόταν η Ελληνική σηµαία. «Θεωρώ την οργάνωσιν της νεολαίας και την συµβολήν της ως ένα των κυριοτέρων συντελεστών της ευοδώσεως του αγώνος», γράφει χαρακτηριστικά στα αποµνηµονεύµατα του ο Διγενής

Τα µαθητούδια της ΕΟΚΑ πλήρωσαν βαρύ τίµηµα, στα κρατητήρια των φυλακών, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα χέρια αδίστακτων τούρκων και άγγλων βασανιστών, στις ενέδρες κατά των αποικιοκρατών, στο καθαγιασµένο σχοινί της αγχόνης. Η «Μάχη της Σεβερείου Βιβλιοθήκης», του Παγκυπρίου Γυµνασίου στις 26 και 27 Ιανουαρίου του 1956, καταγράφεται ως µία από τις συγκλονιστικότερες πράξεις µαχητικής συµµετοχής των µαθητών στον Αγώνα. Στη σκυταλοδροµία θανάτου πρώτος µεταξύ των πρώτων ο Πετράκης Γιάλλουρος από το Ριζοκάρπασο µαθητής του Ελληνικού Γυµνασίου Αµµοχώστου. Τη σκυτάλη παρέλαβε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης στα 15 του χρόνια, ανηφορίζοντας για τα µονοπάτια που παν στη Λευτεριά. Την εφηβική ηλικία του Ευαγόρα σηµάδεψε ανεξίτηλα το Δηµοψήφισµα του 1950, µέσα από το οποίο ο Κυπριακός Ελληνισµός αξίωσε ενυπογράφως σε ποσοστό 95,7% τον προαιώνιο πόθο του για ΕΝΩΣΗ µε την Μητέρα Ελλάδα. Ο Δηµητράκης Δηµητριάδης, «ο µικρός ήρωας» όπως τον αποκαλεί ο Διγενής, ήταν µόλις εφτά χρονών, όταν τον πυροβόλησε εν ψυχρώ άγγλος στρατιώτης κατά τη διάρκεια διαδήλωσης.

Τον ευλογηµένο δρόµο του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, του Πετράκη Γιάλλουρο και των συναγωνιστών τους, ακολούθησαν δεκάδες αµούστακα µαθητούδια κατά την µαύρη περίοδο Ιουλίου - Αυγούστου 1974 σπεύδοντας στο πεδίο της µάχης ενάντια στον Τούκο εισβολές. Στις 17 Ιανουαρίου 1975, σε διαδήλωση στη Βρετανική Βάση Ακρωτηρίου λίγο έξω από τη Λεµεσό οι Άγγλοι που βοηθούσαν έµπρακτα ανερυθρίαστα την κατοχική Τουρκία στην προσπάθεια της για βίαιη δηµογραφική αλλαγή της νήσου, επιστράτευσαν τα άρµατα µάχης σκοτώνοντας τον άοπλο µαθητή Πανίκο Δηµητρίου από τον κατεχόµενο Άγιο Μέµνωνα.

Κάθε Μάρτιο, οι αδούλωτοι Έλληνες της Κύπρου, τιµούµε τους πρωτεργάτες του εθνικοαπελευθερωτικού- αντιαποικιακού ξεσηκωµού και µέσω της θεσµοθετηµένης εκδήλωσης προς τιµήν του ήρωα µαθητή, αποτίουµε φόρο τιµής στα µαθητούδια της ΕΟΚΑ ως ελάχιστο χρέος τιµής στην ιερή θυσία τους.

Σήµερα που ο εχθρός αποθρασύνεται, συνεχίζουµε τον αγώνα της δικαίωσης της Κύπρου κρατώντας αναπεπταµένη την αγωνιστική σηµαία µε άσβεστο οδοδείκτη της πορείας µας τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και την ηρωική γενιά του. Παράλληλα, απευθυνόµαστε στον υπουργό Παιδείας να εισάξει στο σχολικό ωρολόγιο πρόγραµµα τα µαθήµατα της αγωγής του Πολίτη και της Πατριδογνωσίας γαλουχώντας την µαθητιώσα νεολαία στις ακατάλυτες αξίες της ανιδιοτέλειας, της θυσίας της φιλοπατρίας της αρετής και όλων των διαχρονικών αρχών του Ελληνικού Πολιτισµού ως µοναδική συνταγή για ένα ελπιδοφόρο αύριο.