Του Ξενή Χ. Ξενοφώντος
προέδρου Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού

Είναι γεγονός πως η Ευρωπαική Ένωση μέχρι τώρα δεν έχει συμβάλει καταλυτικά στην επίλυση του χρονίζοντος Κυπριακού Ζητήματος. Είναι αλήθεια πως η Ευρώπη ακόμη δεν έχει ικανοποιήσει τις προσδοκίες μας για θωράκιση των θεσμών στην Κύπρο και τη λειτουργία μας ως σύγχρονου κράτους, 14 χρόνια μετά την Κυπριακή ένταξη. Είναι αυταπόδεικτο, πως η Ευρώπη έχει κραυγαλέες αδυναμίες και δεν είναι η Ένωση που θέλουμε και οραματιζόμαστε. Αυτές οι αδυναμίες όμως, δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να μας κάνει να αποστρεφόμαστε την Ευρώπη και κάθε τι το Ευρωπαικό. Τουναντίον, αυτές οι αδυναμίες της Ευρώπης πρέπει να χαλυβδώνουν την πίστη μας για συνεχή - σεινειδητή προσπάθεια ώστε μια μέρα να φτιάξουμε την Ευρώπη των ονείρων μας. Γιατί η Ευρώπη είναι το κοινό σπίτι των Ευρωπαικών λαών και γενικότερα των Ευρωπαίων πολιτών. Και το πιο σημαντικό: Η Ευρώπη παρά τα μειονεκτήματα που έχει, αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα για εδραίωση της ειρήνης όχι μόνο στην ταραγμένη γειτονιά μας αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη που ζεί σε συνθήκες μόνιμης αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Ειδικότερα, για ένα μικρό κράτος όπως η Κύπρος, η ιδιότητα του ισότιμου μέλους σε μια μεγάλη δημοκρατική οικογένεια με θεσμοθετημένους κανόνες διακυβέρνησης με αιχμή του δόρατος την αλληλεγγύη και τη δικαιοσύνη, αποτελεί τη μεγαλύτερη εγγύηση της ίδιας της ύπαρξής μας. Παρά τις επί μέρους και κατά καιρούς πικρίες μας από τη στάση της Ε.Ε οφείλουμε να κρατούμε ζωντανή τη συλλογική προσπάθεια για δημιουργία της νέας Ευρώπης των λαών και όχι των οικονομικών συμφερόντων της ολιγαρχίας. Οραματιζόμαστε ένα Ευρωκοινοβούλιο που να αντιπροσωπεύει στην πράξη του πολίτες των κρατών – μελών, που θα σέβεται τα Εθνικά Κοινοβούλια και τη λαϊκή κυριαρχία του κάθε ευρωπαϊκού κράτους / έθνους και όχι τα συμφέροντα των ισχυρών. Με την ευκαιρία της 9ης Μαίου, Ημέρας της Ευρώπης, δηλώνουμε ότι παραμένουμε προσηλωμένοι στον στόχο της Ευρωπαικής ολοκλήρωσης, με προαπαιτούμενο τη δίκαιη κοινωνία. Προς τούτο, ως άτομα, ως κοινωνικοί φορείς, ως πολιτεία, ως χώρα και ως λαός, διεκδικούμε ή καλύτερα οφείλουμε να διεκδικούμε:

• Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που θα σέβεται τη διαφορετικότητα και θα προστατεύει την πολιτιστική κληρονομιά των Εθνών-Κρατών μελών της και όχι την προβαλλόμενη υποκουλτούρα που προωθούν οι κάθε λογής έμποροι των λαών.
• Μια Ευρωπαϊκή Ένωση όπου η ποιοτική Υγεία και Παιδεία θα παρέχεται δωρεάν
• Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που θα επενεργεί στην πράξη ως ισχυρή δύναμη ειρήνης και σταθερότητας στον πλανήτη διασφαλίζοντας τα σύνορα και την ασφάλεια των κρατών - μελών
• Μια Ευρωπαϊκή Ένωση που θα προάγει τις Επιστήμες με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα προς όφελος των ανθρώπων αποτρέποντας τους αξύτατους εξοπλιστικούς 2 ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ανταγωνισμούς που προωθούν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών και των βιομηχάνων όπλων
• Μια Ευρωπαϊκή Ένωση των Λαών και ΟΧΙ των τραπεζών και των ισχυρών επιχειρηματικών λεσχών!
• Μια Ευρωπαϊκή Ένωση όπου τα παιδιά θα έχουν ίσες ευκαιρίες ανέλιξης για το μέλλον που θα καθορίζεται από τη βούληση των πολιτών και όχι από την γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
• Μια Ευρώπη που θα σέβεται τον ιδρώτα των εργατών και τη συνεισφορά του εργατικού δυναμικού στην παραγωγική διαδικασία κατανέμοντας τον πλούτο δίκαια, σε ένα οικονομικό σύστημα με κοινωνικό και ανθρώπινο πρόσωπο.

Κοντολογίς, στον σημερινό παγκοσμιοποιούμενο κόσμο, προβάλλει αδήριτη η ανάγκη υιοθέτησης ενός ξεκάθαρου πολιτικού προσανατολισμού που να προωθεί τα πραγματικά συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών και κοινωνιών. Αυτός ο ευγενής και υπέρτατος στόχος, μπορεί να επιτευχθεί μόνον μέσω της οικοδόμησης μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας με σεβασμό στο έθνος – κράτος, με κοινή εξωτερική πολιτική και ενιαία ομπρέλλα άμυνας, κατά τρόπο που να διασφαλίζει την κοινή ασφάλεια, τη διαφάνεια στα οικονομικά, την αλληλεγγύη μεταξύ των Ευρωπαϊκών λαών και την ισχυροποίηση του κράτους πρόνοιας. Με την ευκαιρία της 9η Μαίου, Ημέρας της Ευρώπης και με νωπή τη σφραγίδα του BREXIT, προσδοκούμεν πως οι ηγέτες της Ευρώπης θα φανούν αντάξιοι του θεμελιωτή Ρομπέν Σουμάν και των νεώτερων οραματιστών όπως ο Βαλερύ Ζισκάρ Ντεστέν, για οικοδόμηση της νέας κοινωνικής Ευρώπης.