Του Ξενή Χ. Ξενοφώντος
προέδρου Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού

Γράφουμε το παρόν άρθρο με μεγάλο πόνο αλλά και βαθύτατον προβληματισμό για την παραπέρα πορεία του Ελληνισμού. Σε καμμιά περίπτωση δεν έχουμε πρόθεση να χαρακτηρίσουμε τους υμνητές της Συμφωνίας Ζάετς– Τσίπρα στις Πρέσπες για το λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα, προδότες και τους αρνητές της συμφωνίας πατριώτες. Ούτε, φυσικά το αντίστροφο.

Απλώς, θα θέλαμε να καταγράψουμε εποικοδομητικές σκέψεις και τεκμηριωμένες αναφορές που αφορούν το ιστορικό του όλου ζητήματος σε συνδυασμό με τη σύγχρονη γεωπολιτική πραγματικότητα η οποία σχετίζεται άμεσα με την υπόθεση της ειρήνης στην ταραγμένη περιοχή των Βαλκανίων και την Ευρώπη ευρύτερα.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Το 1944 ο τότε πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας στρατάρχης Τίτο ίδρυσε το ομόσπονδο κρατίδιο της “ Δημοκρατίας της Μακεδονίας” και κατασκεύασε τεχνητά αντίστοιχη “εθνότητα” στο πλαίσιο της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, θέτοντας στο στρατηγικό του στόχαστρο το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και την πρόσβαση στο Αιγαίο.

Μέχρι σήμερα η αυθαίρετη χρήση της ιστορικής ονομασίας “Μακεδονία” από το ομόσπονδο κρατίδιο των Σκοπίων, αποτελούσε, τυπικά τουλάχιστον, εσωτερική υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας.

Από τη στιγμή όμως που θα συμβεί να αναγνωριστούν το Σκόπια ως χωριστά κυρίαρχο κράτος, υποκείμενο του διεθνούς δικαίου και αποκτήσουν έτσι διεθνή υπόσταση ως “Μακεδονία” η επιβουλή κατά της Ελλάδος νομιμοποιείται. Το νέο κράτος με το όνομα “ Βόρεια Μακεδονία”, καθώς δεν καλύπτει το σύνολο, αλλά μέρος μόνο του γεωγραφικού χώρου τον οποίο υποδηλώνει το όνομα του, θα τείνει, τόσο αντικειμενικά, όσο και υποκειμενικά να λειτουργεί ως “εθνικό κέντρο”, πράγμα που συνεπάγεται “δυνάμει” εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος των γειτονικών κρατών, καλλιεργώντας έτσι τον αλυτρωτισμό στους κατοίκους του, παρά το ότι αυτοί διαφέρουν εθνολογικά (Σλάβοι, Αλβανοί και Τούρκοι) από τους κατοίκους της Ελληνικής Μακεδονίας. Η χρήση ονομασίας “Μακεδονία” από ένα αναβαθμισμένο πλέον σε ανεξάρτητο κράτος των Σκοπίων συνιστά απροκάλυπτη αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων, μια αμφισβήτηση που δεν εκτοπίζεται και δεν εξουδετερώνεται ούτε με διεθνή σύμφωνα, ούτε με συνταγματικές διατάξεις.

ΤΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ

Τώρα που το θέμα των Σκοπίων προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις λόγω της καταρχήν συμφωνίας για αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως "Βόρειας Μακεδονίας" θεωρούμεν χρήσιμο και διδακτικό να παραθέσουμε αποσπάσματα από την επιστολή προ πέντε δεκαετιών του Μίκη Θεοδωράκη προς τον Σκοπιανό τενόρο Μπλαγκόζα Νακόσκι, η οποία αποκαλύπτει την ωμή αλήθεια του λεγόμενου Μακεδονικού ζητήματος: "Πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν το νεαρό και αδύνατο τότε ΚΚΕ θέλησε να γίνει μέλος της Κομμουνιστικής Διεθνούς (Μόσχα), το Βουλγαρικό και το Γιουγκοσλαβικό Κομμουνιστικό Κόμμα έθεσαν ως προϋπόθεση για την ένταξή του να δηλώσει ότι συμφωνεί να σχηματισθεί ανεξάρτητο κομμουνιστικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία» που να συμπεριλαμβάνει όλη τη Βόρειο Ελλάδα. Όπως ήταν φυσικό, ξεσηκώθηκε θύελλα στην Ελλάδα, που ανάγκασε το ΚΚΕ να αναθεωρήσει αυτή τη θέση. Στο τέλος του πολέμου, δημιουργήθηκε η Κομμουνιστική Γιουγκοσλαβία και τότε ο Τίτο έδωσε στο νότιο τμήμα της χώρας, στην περιοχή του Βαρδάρη, το όνομα «Μακεδονία», με την ελπίδα ότι θα μπορούσε να βρεθεί στο μέλλον η ευκαιρία να φτάσουν τα σύνορα της χώρας του στο Αιγαίο".  Η μοίρα όμως, το έφερε έτσι, ώστε να μάθω από πρώτο χέρι τις δολοπλοκίες της Γιουγκοσλαβικής Ηγεσίας, όταν ο στρατάρχης Τίτο μου ζήτησε να γράψω μουσική για τη δήθεν "σκλαβωμένη» Μακεδονία. Φυσικά αρνήθηκα και αντέδρασα έντονα αρνούμενος να γίνω συνεργός σ’ αυτή την αλυτρωτική πολιτική της «Μεγάλης Μακεδονίας» που απειλεί την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μου".

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ - ΚΙΝΔΥΝΟΙ

Κάποιοι θεωρούν πως η συμφωνία Τσίπρα – Ζάετς είναι, δήθεν, ανοιχτόμυαλη ανοίγοντας δρόμους στην υπόθεση της ειρήνης στην ταραγμένη περιοχή των Βαλκανίων. Εδώ, τίθενται επί τάπητος δύο σοβαρές παράμετροι. Πρώτον, η συμφωνία περιέχει έντονες γκρίζες ζώνες και εποικοδομητικές ασάφειες που ανά πάσαν στιγμή μπορεί να αναζωπυρωθούν επενεργώντας ως βόμβα στα θεμέλια της ειρήνης στην περιοχή. Η μεν Αθήνα θεωρεί ως νίκη την αναφορά στη συμφωνία που επισημαίνει ότι η επίσημη γλώσσα και τα άλλα χαρακτηριστικά δεν έχουν σχέση με τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό την ιστορία, την κουλτούρα και την κληρονομιά της αρχαίας Μακεδονίας >>. Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός Ζάετς πανηγυρίζει ότι με τη συμφωνία αναγνωρίσθηκε το <<Μακεδονικό Έθνος>>. Δεύτερον, αυτή εξέλιξη κρύβει μεγάλες παγίδες καθώς κανείς δεν εγγυάται ότι οι πρόνοιες της συμφωνίας θα εφαρμοστούν, ούτε οι αλυτρωτικές διαθέσεις των Σκοπίων θα εξουδετερωθούν. Ταυτόχρονα, προβάλλει ορατός ο κίνδυνος εμφύλιου διχασμού στην Ελλάδα καθώς ο Ελληνικός λαός στην συντριπτική του πλειοψηφία απορρίπτει τη συμφωνία.

Εδώ αναφύεται ένα καίριο ερώτημα. Γιατί σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα η κυβέρνηση Τσίπρα επιμένει να αποφασίζει μόνη της ερήμην του Ελληνικού λαού. Είναι αυτονόητο, ότι ο Ελληνικός λαός θα πρέπει να κληθεί να αποφασίσει με την ψήφο του εάν πρέπει να γίνει αποδεκτή ή όχι η Συμφωνία με τα Σκόπια. Μόνο ο λαός της Ελλάδος με την ετυμηγορία του μπορεί να νομιμοποιήσει τη Συμφωνία. Οποιαδήποτε άλλη νομιμοποίηση , iep-cyprus.com 1 ακόμη και από τη Βουλή, είναι κάλπικη αφήνοντας απροκάλυπτα εκτεθειμένη την Ελληνική κυβέρνηση με πρώτο και κατώτερο τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ Πάνο Καμένο, ο οποίος πεισματικά προτιμά να συγκρουστεί μετωπικά με τις ρητές δεσμεύσεις του ότι θα ρίξει την κυβέρνηση αν περιληφθεί ο όρος Μακεδονία σε τυχόν συμφωνία για την ονομασία της ΠΓΔΜ. Mε τα δεδομένα αυτά, η επόμενη μέρα θεωρείται δύσκολη καθώς η Ελληνική πολιτική ζωή δια εξακολουθεί να κινείται σε δρόμους κραυγαλέας αναξιοπιστίας, οργιώδους διάστασης λόγων και έργων και έλλειψης τεκμηριωμένων και πειστικών προτάσεων για αντιμετώπιση των εθνικών ζητημάτων. Είμαι, ωστόσο, βέβαιος ότι ο πολύπαθος Ελληνικός λαός , με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, δεν θα επιτρέψει στους κάθε λογής πολιτικάντηδες και στους ντόπιος ή ξένους εμπόρους των εθνών να ξεπουλήσουν τον ιστορικό και πολιτισμκό πλούτο της χώρας.