Του Ξενή Χ. Ξενοφώντος
προέδρου Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού

Η μνήμη μας αυτές τις μέρες στρέφεται πίσω στην ιστορική 17η Νοεμβρίου 1973 κατά την οποία τα υπερήφανα Ελληνικά φοιτητικά νιάτα πήραν την εύτολμη απόφαση να απεγκλωβίσουν τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία από τα δεσμά της δικτατορίας.

Αψηφώντας τις απειλές του στρατοκρατικού καθεστώτος και τον τρόμο των ερπυστριών, οι αγωνιστές φοιτητές τόλμησαν. Με όπλα τη νεανική ορμή, τον ενθουσιασμό και την προσήλωση στα ιδανικά της Δημοκρατίας, μπήκαν στην πρωτοπορία του αγώνα σηκώνοντας άφοβα το λάβαρο του ξεσηκωμού στέλνοντας σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας το μήνυμα ότι του «Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπομένει». Με το άλικο αίμα τους πότισαν το ευλογημένο δένδρο της Δημοκρατίας, διαμηνύοντας παντού ότι στην κοιτίδα της Δημοκρατίας και στη σύγχρονη Ευρώπη δεν χωράνε εκπτώσεις στα ανθρώπινα δικαιώματα, τις ατομικές ελευθερίες και τις δημοκρατικές αρχές. Σήμερα που η Ελλάδα αλλά και η Κύπρος βρίσκονται σε βαθιά κρίση αξιών και ιδανικών βιώνοντας το αποτρόπαιο πρόσωπο της οικονομικής εξαθλίωσης και της κοινωνικής περιθωροποίησης το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι όσο ποτέ επίκαιρο και διδακτικό. Η άνεργη νεολαία μας αντί να συνωστίζεται αργόσχολα στις καφετέριες, καλείται σε αφύπνιση για αγώνα ενάντια στα σχέδια των ταχυδαχτυλουργών της διαπλοκής που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο. Τα φοιτητικά νειάτα, ως το πιο εκλεκτό κομμάτι του λαού, αντί να παραμένουν εθισμένα στα δολώματα της ψηφιακής υποκουλτούρας, καλούνται να υψώσουν το ανάστημα τους συμβάλλοντας καταλυτικά στην εξυγίανση του σαθρού πολιτικού συστήματος που ευθύνεται για την υφιστάμενη κρίση αξιών και την θλιβερή κατάντια της χώρας και του έθνους ευρύτερα. Οι άνεργοι νέοι επιστήμονες μας που «λαθροβιούν» με το χαρτζιλίκκι του παππού παίζοντας με τα δάκτυλα στις οθόνες του κινητού τα αδιέξοδα της ζωής τους, καλούνται να προτάξουν το δικό τους όχι στους εκπροσώπους της οικονομικής ολιγαρχίας. Εμπνεόμενοι οι νέοι μας από το έπος του Πολυτεχνείου, καλούνται να βρούν το σθένος και την ψυχική δύναμη για να αναδυθούν μέσα από το λήθαργο της καθημερινότητας και να ξαναμπούν επικεφαλής στις πορείες για ένα καλύτερο αύριο. Είναι αδιανόητο σε τούτη τη σκληρή δοκιμασία της μαρτυρικής Κύπρου και της καταδυναστευμένης Ελλάδας, οι νέοι μας να κινούνται στον αστερισμό της απογοήτευσης και της χαμένης αυτοπεποίθηση. Μέσα σαυτό το αποκαρδιωτικό σκηνικό, αναζητούνται οι μπροστάρηδες οραματιστές που θα ξαναεμφυσήσουν στη νεολαία μας την ορμή, τη ζωντάνια, την τιμή, την αξιοπρέπεια και την εθνική περηφάνια. Αλλοίμονο αν χαθεί η μαχητικότητα, η iep-cyprus.com ζωντάνια και η περηφάνεια της νεολαίας! Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε ως κοινωνία, ως χώρα, ως λαός και ως έθνος θα συρθούμε σε αργό θάναταο. Με το βλέμμα στραμμένο στην αιματοβαμμένη πύλη του Πολυτεχνείου, εμείς οι παλαιότεροι έχουμε υπέρτατο χρέος να αφουγκρασθούμε τις κραυγές απόγνωσης της σημερινής νεολαίας και να σημάνουμε συναγερμό για αγώνα ενάντια στα κατεστημένα που θέλουν την κοινωνία φέουδο τους και τη νεολαία ευάλωτη στις κερδοσκοπικές ορέξεις τους. Είναι δε θλιβερό και προκαλεί πόνο, το γεγονός ότι πρωταγωνιστές της τιμημένης γενιάς του Πολυτεχνείου με το πέρασμα του χρόνου αλώθηκαν ψυχικά κι έγιναν πιόνι των καιροσκόπων που έσυραν την Ελλάδα στην κοινωνικοοικονομική άβυσσο. Η επέτειος της 17ης Νοεμβρίου 1973 που τόσο πολύ ατιμώθηκε από τους πολιτικάντηδες της μεταπολίτευτικης περιόδου ας αποτελέσει το εφαλτήριο για να ξανατεθεί η αγνή και πατριωτική νεολαία μας στην πρωτοπορία των λαϊκών και εθνικών αγώνων με σκοπό την κοινωνική ανασυγκρότηση και την εθνική αναγέννηση. Αυτό θα είναι και το καλύτερο μνημόσυνο για τα θύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου η οποία σημάδεψε έντονα τη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.