Δεν έχω κόμμα, έχω πατρίδα

του Ξενή Ξενοφώντος*

Το απόσταγμα των σκέψεων, των προβληματισμών, των ανησυχιών και της αγωνίας μου για την Κοινωνία, την Κύπρο την Ελλάδα και τον Ελληνισμό ευρύτερα εμπεριέχεται σε αυτή εδώ την έκδοση. Το δημοσιογραφικό μου οδοιπορικό δεν ξεκίνησε το 1993 αλλά το 1990 με τη λειτουργία του Πρώτου μη κρατικού Ραδιφωνικού σταθμού. Στο Ράδιο Πρώτο έκανα τα πρώτα μου φτερουγίσματα στις συχνότητες των ερτζιανών νοιώθοντας τη μαγεία αλλά και τις δυσκολίες του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Σε τρία χρόνια ήλθε η νέα μεγαλύτερη επαγγελματική μου πρόκληση. Πήρα μεταγγραφή, στην υπό ίδρυση πρώτη μη κρατική τηλεόρα ση, στον τηλεοπτικό σταθμό Ο ΛΟΓΟΣ. Για τα πέντε χρόνια της παρουσίας μου στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση τα οποία ήταν συγγκλονιστικά από απόψεως δημοσιογραφικής πλοκής, ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να καταγράψω σημαδιακά γεγονότα και να αποκαλύψω δραματικές σκηνές της πολιτικής ζωής σε ειδική ημερίδα ή στο δεύτερο μου βιβλίο. Από την πρώτη στιγμή της εισδοχής μου στη δημοιογραφία, κλήθηκα να κολύμπησω σε τρικυμιώδη νερά. Πιστεύω πως τα κατάφερα, γιατί είχα γερές βάσεις και στέρεα θεμέλια από μικρός. Από νεαρή ηλικία είχα κάνει κτήμα μου τη Χριστιανική αγωγή και την Ελληνική Παιδεία, που επενεργούσαν ως φωτεινός οδηγός μου σε κάθε μου βήμα.

Στα 30 χρόνια της δημοσιογραφικής μου σταδιοδρομίας, χωρίς φόβο αλλά με πάθος έκρινα καλόπιστα πολιτικές πράξεις και παραλείψεις, χωρίς προκαταλήψεις και μικρόψυχες θεωρήσεις, στοχεύοντας αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση του κοινωνικού κι εθνικού συμφέροντος. Πηγή έμπνευσης μου, οι αγωνιστές της ελευθερίας, η Γαλανόλευκη και ο κάθε τίμιος βιοπαλαιστής. Όραμα μου, η ελευθερία και εθνική δικαίωση της Κύπρου. Πόθος μου, η ίδρυση της Γαλάζιας Πατρίδας με τη δημιουργία ενός ισχυρού δημοκρατικού κράτους ασφάλειας και ευδαιμονίας υπό τη σκέπη της δημοκρατικής και κοινωνικής Ευρώπης της ειρήνης και της ευημερίας. Πολλά άρθρα έχουν ενοχλήσει λίγο ή πολύ, κομματικούς, πολιτικούς, και κοινωνικοοικονομικούς φορείς διαπλεκομένων συμφερόντων. Αυτό το ήξερα από την αρχή, ότι θα συμβεί λίγο ή πολύ. Εν τούτοις , έπραξα αυτό που που με διάταζε το δημοσιογραφικό λειτούργημα και το χρέος προς την κοινωνία. Δεν είναι λίγες οι φορές που δέχθηκε προειδοποιητικές απειλές

και σε μερικές περιπτώσεις κτυπήματα κάτω από τη μέση για συγκεκριμένα αρθρογραφικά μου κείμενα. Ιδίως σε περιπτώσεις που στηλίτευσα με δριμύτητα τους υπαίτιους της οικονομικής τραγωδίας και δακτυλοέδειξα τους νονούς βρώμικων κυκλωμάτων στον χώρο του ποδοσφαίρου.

Ναι ΤΟΛΜΗΣΑ, πληρώνοντας το ανάλογο αντίτιμο. Άλλωστε θέι αρετή και τόλμη η ελευθερία και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Το πόσο ΠΡΟΦΗΤΕΥΣΑ θα το κρίνει ο αναγνώστης και ο προσεκτικός μελετητής λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν την ημερομηνία που γράφτηκε το κάθε άρθρο υπό τις ιδιάζουσες συνθήκες της στιγμής που συνέβαινε το κάθε γεγονός. Οι πλείστες προβλέψεις κι εκτιμήσεις μου για την ανημποριά του κομμματικοπολιτικού συστήματος επιβεβαιώθηκαν με αποτέλεσμα ο τόπος να συρθεί σε περιπέτειες.

Γενικά, καταδεικνύεται η ανημποριά του πολιτικού συστήματος και της Κοινωνίας των πολιτών να διαχειριστούν ζωτικά θέματα που ταλανίζουν τον τόπο. Αποδεικνύεται η έλλειψη οράματος και η απουσία μακρόχρονης στρατηγικής στα μείζονα ζητήματα, σύροντας τα πλατειά στρώματα του λαού στην κοινωνική περιθωροποίηση, εγκλωβίζοντας ταυτόχρονα το Κυπριακό σε τραγικά αδιέξοδα.

Δεν μπορώ να εκτιμήσω τον βαθμό επιρροής του δημοσιογραφικού μου λόγου στους πολιτικούς και στους πολίτες. Αυτό που μπορώ να πώ με σιγουριά είναι ότι το παρόν πόνημα με τα 900 άλλα άρθρα μου και την πενταετή θητεία μου στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, συνιστούν το απαύγασμα της σοφίας και των εμπειριών των πιό παραγωγικών χρόνων της ζωής μου.

Θεωρώ χρήσιμο να σταχυολογήσω κωδικοποιημένες μερικές σκέψεις μου σε σχέση με την θλιβερή υπάρχουσα τάξη πραγμάτων και την περιρρέουσα τοξικότητα στο πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό σκηνικό.

ΤΙ ΜΕ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ Με εξοργιζει το χονδρό δούλεμα των Πολιτικών ταγών ΤΙ ΜΕ ΕΝΟΧΛΕΙ Με ενοχλεί η απάθεια των Πολιτών

ΤΙ ΜΕ ΘΥΜΩΝΕΙ Με θυμώνει η ασύδοτη κομματοκρατία και η αναξιοκρατία ΤΙ ΜΕ ΠΛΗΓΩΝΕΙ Με πληγώνει βαθύτατα η στάση των οργανωμένων κοινωνικών φορέων στα μεγάλα σκάνδαλα που ταρακούνησαν τον τόπο

ΤΙ ΖΗΤΩ Ζητώ με επιμονή την αφύπνιση και κινητοποίηση των πολιτών με μπροστάρηδες τους νεολαίους μας ΤΙ ΜΕ ΓΟΗΤΕΥΕΙ Με γοητέυει η σθεναρή αντίδραση μερίδας πολιτών και κοινωνικών ομάδων ενάντια στα φαινόμενα διαφθοράς, ενάντια σε μεθοδεύσεις διαπλοκής, ενάντια σε πρακτικές κοινωνικής αναλγησίας και πολιτικές εθνικής μειοδοσίας.

ΤΙ ΔΕΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ Ως απαύγασμα της αποψινής κατανυχτικής εκδήλωσης θα ήθελα να στείλω ισχυρό μήνυμα, στους ενεργούς κι ευποληπτους πολίτες με αιχμή την άλκιμη νεολαία μας, να συγκροτήσουμε όλοι μαζί ενιαίο μέτωπο για να πετύχουμε την κοινωνική ανασυγκρότηση και την εθνική αναγέννηση με σκοπό τη δίκαιη επίλυση του Κυπριακού και τη διάσωση του Κυπριακού Ελληνισμού στην γή των προγόνων του. Αυό είναι άλλωστε και το κορυφαίο επίκαιρο μήνυμα που αναδύεται μέσα απο το βιβλίο μου. Βασική προυπόθεση γιαυτό είναι η εκλογή τίμιου, άξιου και φιλόπατρη προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στις προεδρικές του Φεβρουαρίου 2023. Ιδού λοιπόν η Ρόδος, ιδού και το... υπέρτατο χρέος μας που μας επιτάσσει η ρήση του Άγιου της Πολιτικής Ιωάννη Καπαοδίστρια. <<Η νίκη θα είναι δική μας αν βασιλεύσει την καρδίαν μας Θεός ζηλότυπος, μόνο το αίσθημα το ελληνικό. Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης>>

Δεν χρειάζεται να κάνουμε προφητεία για το ποιός θα είναι ο επόμενος πρόεδρος. Αυτό που απιτείται είναι η ΤΟΛΜΗ προκειμένου να κάνουμε τη μεγάλη υπέρβαση κόντρα στα κάθε λογής φέουδα των βολεμένων. Δηλαδή, να αντιταχθούμε στα κέντρα εξουσίας των πολιτικών καιροσκόπων και των οικονομικών κερδοσκόπων. Να προτάξουμε ηχηρό ΟΧΙ στους ντόπιους και ξένους έμπορους του λαού.

Επιτέλους, να βροντοφωνάξουμε ο καθένας χωριστά αλλά και όλοι μαζί. Δεν έχω κόμμα, έχω πατρίδα.

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

Αυτή την πρώτη μου έκδοση, την αφιερώνω στους γονείς μου, στους δασκάλους μου και στην οικογένεια μου. Στους γονείς μου οφείλω το ζην και στους δάσκαλους μου το ευ ζήν.

Τους ευχαριστώ γιατί από τα πρώτα μου βήματα φρόντισαν να έχω ως οδηγός και μόνιμο σύντοφο μου τον άσβεστο φάρο της Ελληνικής Παιδείας. Τους ευχαριστώ γιατι με ανάθρεψαν Ελληνικά και Χριστιανικά. Τους

ευχαριστω γιατί με γαλούχησαν στις ακατάλυτα ιδεώδη των Ελληνικών Γραμμάτων, που αποτελούν διαχρονικά το αληθινό φώς στην οικουμένη.

Τους ευχαριστω γιατί εμφύτευσαν μέσα μου την ανθρωπιά, την τιμιότητα, την ταπεινότητα, την αγάπη προς τον πλησίον, τη διακαιοσύνη, την ανδρεία, το φιλότιμο, και όλα τα άλλα στοιχεία που συνθέτουν την Χριστιανική αρετή και την Ελληνική λεβεντιά.

Ναι φίλες και φίλοι, την Ελληνική Γλώσσα και την γλυκύτατη αξία της, δεν την έμαθα, ούτε στα Γυμνάσια, ούτε στα Λύκεια ούτε στα Πανεπιστήμια. Την διδάχθηκα, την έμαθα και την έκανα κτήμα μου από τους δασκάλους μου στο Δημοτικό Σχολείου του χωριού μου, στον Πολύστυπο, σε χρόνια πέτρινα και σε καιρούς χαλεπούς. Νοιώθω γιαυτό, ξεχωριστή περηφάνεια. Είναι, χρέος τιμής για μένα να τους καλέσω ύστερα από μισό και πλέον αιώνα και να τους πώ δημοσίως ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω για όσα πολύτιμα μου πρόσφεραν στα πρώτα μου βήματα. Δεν σας κρύβω αγαπητοί μου δάσκαλοι, πως θαθελα να ξαναγινόμουν πάλι πιτσιρίκκος με κοντοπαντέλονο και γιατί όχι τρύπια παπούτσια, για να βιώσω τις υπέροχες στιμές της ευτυχισμένης φτώχειας των παιδικών μου χρόνων, ακούοντας τις νουθεσίες και τις συμβουλές σας που αναδύονταν αγνές μέσα από τα τρίσβαθα της ψυχής σας δίδοντας νόημα στη ζωή μου.

ΚΛΕΙΣΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΘΕΙΣ ΝΑ ΛΑΧΤΑΡΙΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΜΕΓΑΛΕΙ0, μας καλεί εδώ και δεκαετίες ο υμνωδός του υπέρτατου αγαθού της Ελευθερίας, Διονύσιος Σολωμός ] Ακριβώς αυτό έκανα και συνεχίζω να εφαρμόζω αντλώντας δύναμη από το αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα για συνέχιση της προσπάθειας για ένα καλύτερο κόσμο. Και αυτό το οφείλω πρωτίστως στους δασκάλους μου και βέβαια στους αείμνηστους γονείς μου.