Η φετινή εκδήλωση για τη «ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ» ήταν αφιερωμένη σε δύο σπουδαίους Έλληνες  σύγχρονους Δασκάλους των ελληνικών γραμμάτων και της ελληνικής παιδείας, που δεν είναι πια ανάμεσά μας, : τον Δημήτριο Λυπουρλή, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή, και τον Μανόλη Ανδρόνικο, που φέτος συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη γέννησή του.

Παράλληλα τιμήθηκε για την σημαντική προσφορά του στην ελληνική παιδεία της Κύπρου ο Γαβριήλ Μηνάς Πρώην Λυκειάρχης

Την σημασία της προσφοράς τους εξήρε η Δανάη Γεωργιάδου  Β.Δ. – Φιλόλογος.

Τα πιο κάτω αποσπάσματα είναι από την ομιλία της:

«Όταν το 1977 ο αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος ανέσκαψε στη Βεργίνα της Βέροιας έναν ασύλητο τάφο και μια χρυσή λάρνακα με ανθρώπινα οστά, και ισχυρίστηκε πως ανήκαν στον βασιλιά Φίλιππο Β’ της Μακεδονίας, ίσως να μην μπορούσε να φανταστεί πως η ανακάλυψή του θα θεωρείτο η σημαντικότερη της ελληνικής αρχαιολογίας τον 20ο αιώνα. Πολύ σύντομα αποδείχτηκε πως τα ευρήματα ήρθαν στο φως την κατάλληλη στιγμή, για να δώσουν άλλη μια αποστομωτική απάντηση στους Σκοπιανούς παραχαράκτες της ιστορίας, οι οποίοι ήδη προέβαλλαν ρητές διεκδικήσεις στη γη και στο ιερό όνομα της Μακεδονίας. Το θράσος των βορείων γειτόνων και η φαιδρότητα των αξιώσεών τους γίνονται περισσότερο αντιληπτά, όταν αναλογιστούμε ότι είναι την πατρίδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου – του σπουδαίου Έλληνα στρατηλάτη – που αμφισβητούν, και του Αριστοτέλη – του μεγαλύτερου Έλληνα φιλοσόφου! Ποιον πολιτισμό, αν όχι τον Ελληνικό, διέδωσε ο Μακεδόνας βασιλιάς στα πέρατα της οικουμένης; Και ποιαν γλώσσα, αν όχι την Ελληνική, μιλούσε κι έγραφε ο δάσκαλός του, όταν έδινε στα έργα του τα ονόματα «Πολιτικά», «Φυσικά», «Όργανον» και «Ρητορική»; Ανεκτίμητη, λοιπόν, η προσφορά του Ανδρόνικου στην ιστορία της πατρίδας, έστω κι αν η πολιτική και η διπλωματία δεν την αξιοποίησαν όσο θα έπρεπε.

Η αναφορά της για τα Ελληνικά γράμματα και την Ελληνική παιδεία ολοκληρώθηκε, μνημονεύοντας το Δημήτριο Λυπουρλή   για την δική του σημαντική συμβολή και δράση, καταληκτικά ανάφερε ένα μικρό ακόμα απόσπασμα από το συγγραφικό έργο του Δημήτριο Λυπουρλή:

«Να γιατί θεωρώ», καταλήγει ο Αριστοτέλης, «ότι σωστότερη παιδεία και αγωγή είναι αυτή που μας μαθαίνει χαίρειν τε καί λυπεῖσθε οἷς δεῖ, να χαιρόμαστε, δηλαδή, και να ευχαριστιούμαστε, να λυπούμαστε και να δυσαρεστούμαστε με αυτά που πρέπει. Το μόνο δικό μου σχόλιο (λέει ο Λυπουρλής) ας είναι: Δεν ξέρω, στ΄ αλήθεια, καλύτερον ορισμό της παιδείας. Δεν είναι κρίμα, τόσο υψηλές συλλήψεις να μένουν στη ζωή μας απλά όνειρα; Και ίσως –στο τέλος τέλος– να μην είναι και τόσο δύσκολη η πραγματοποίησή τους.»

Στην σεμνή τελετή και σε μία κατάμεστη αίθουσα τιμήθηκε ο άξιος σκαπανέας των γραμμάτων και πρώην  Λυκειάρχης Γαβριήλ Μηνάς, την δράση και την συμβολή του ανάπτυξε ο Δημήτρης Ταλιαδώρος Λυκειάρχης, κεντρικό μήνυμα της ομιλίας ήταν «Γαβριήλ Μηνάς: Ένας ασυμβίβαστος λάτρης της Ελληνικής Παιδείας»

Όλα αυτά τα χρόνια ο Γαβριήλ Μηνά επέδειξε μια σταθερή και αέναη αγωνία για τα εκπαιδευτικά   πράγματα με εξαιρετική παρουσία στον εκπαιδευτικό συνδικαλισμό όντας βασικό στέλεχος της ίδρυσης της «ΑΛΛΑΓΗΣ» από το 1979 της οποίας ηγήθηκε σε έξι εκλογικές αναμετρήσεις. Αποτέλεσμα της όλης προσφορά του ήταν να ανακηρυχθεί Επίτιμος Πρόεδρος της «ΑΛΛΑΓΗΣ»

Ο Γαβριήλ Μηνάς είχε μια έντονη ανάμιξη και μια εξαιρετική παρουσία στον εκπαιδευτικό συνδικαλισμό, «όπου», σημειώνει η συνεργάτιδά του Κίκα Ολυμπίου, «εύτολμα και στηριγμένος πάντα σε αρχές αγωνίστηκε για την κατίσχυση των αρχών του δικαίου, της αξιοκρατίας, της εξύψωσης του κύρους και της αξιοπρέπειας των καθηγητών». Το πιστεύω του κ. Μηνά ήταν σε«ένα συνδικαλισμό πολύπλευρο και πολυδύναμο, μεγαλόπνοο και υψηλόφρονα».

Εδώ αξίζει να τονιστεί μια ορθή επισήμανση του Γαβριήλ Μηνά, η οποία δυστυχώς είναι και σήμερα επίκαιρη. ότι «στην Κύπρο συμβαίνει το εξής οξύμωρο σχήμα: Επί Αγγλοκρατίας οι φτωχοί πρόγονοί μας πλήρωναν δίδακτρα για να έχουν τα παιδιά τους ελληνική παιδεία, παρόλες τις ελκυστικές υποσχέσεις των Αποικιοκρατών, ενώ σήμερα που έχουμε δωρεάν ελληνική παιδεία, οι πλούσιοι απαξιώνουν οτιδήποτε ελληνικό, και πληρώνουν αδρά για να έχουν τα παιδιά τους αγγλόφωνη ιδιωτική εκπαίδευση!». Σημαντική αναφορά έκανε και στο συγγραφικό έργο του τιμώμενου, και την συμβολή του στην ορθή χρήση της ελληνικής γλώσσας.

 «Η Ελλάδα αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί τη μοναδική σίγουρη, σταθερή και απολύτως ανιδιοτελή δύναμη, την οποία ο Ελληνισμός της Κύπρου θα μπορούσε να εμπιστεύεται και πάνω στην οποία θα μπορούσε να στηρίζεται στον αγώνα του για εθνική επιβίωση και προκοπή στην πατρώα γη. Όταν ο Κυπριακός Ελληνισμός αυτοβούλως απαρνείται την ελληνική του ταυτότητα και αποκόπτεται από τον εθνικό κορμό, οδηγείται στην αυτοαποδυνάμωσή του και τη βέβαιη αυτοκαταστροφή του».

 ο κύριος Ταλιαδώρος έκλεισε την παρουσίαση του με τα πιο κάτω.

«Σε ευχαριστούμε για όσα ανεκτίμητα πρόσφερες στην ελληνική παιδεία της Κύπρου μας. Σε ευχαριστούμε για τους αγώνες σου για την ελληνική γλώσσα, όχι μόνο για την ορθή χρήση της ως εργαλείου επικοινωνίας, αλλά και ως ακρογωνιαίου λίθου της εθνικής μας υπόστασης. Σε ευχαριστούμε για όσα αγωνίστηκες και πέτυχες στον εκπαιδευτικό συνδικαλισμό, τα οποία κατοχυρώνουν την αξιοπρέπεια και το κύρος του Έλληνα Κύπριου εκπαιδευτικού. Υπήρξες δάσκαλος και μέντορας πολλών από μας, που προσπαθούμε να συνεχίζουμε να πορευόμαστε στους δρόμους που εσύ άνοιξες. Σε ευχαριστούμε, σε ευγνωμονούμε. Το όραμα γενεών Ελλήνων της Κύπρου μπορεί, δυστυχώς, να κατορθώσαμε να το αυτοματαιώσουμε.

Το συστατικό στοιχείο, όμως, του οράματος μας, την Ελληνικότητά μας, δεν θα μας την αφαιρέσουν ποτέ. Είθε ο Θεός να σας δίνει χρόνια και δύναμη να συνεχίσετε το έργο σας».

Ακολούθησε αντιφώνηση από τον Κύριο Γαβριήλ Μηνά οπού ευχαρίστησε για την τιμή που τού έγινε και άφησε ως παρακαταθήκη του την συνέχιση του αγώνα για την διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας ως ένα ακλόνητο εργαλείο επιβιώσεις και φάρο για να πορευόμαστε στις δύσκολες και αντίξοες συνθήκες της ζωής μας, αντλώντας δύναμη από τον αμύθητο πλούτο της Ελληνικής Γραμματείας και γλώσσας.

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με μια μουσική πανδαισία από το μουσικό λύκειο.