Του Ξενή Χ. Ξενοφώντος
προέδρου Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού

Είναι προ τιμήν του προέδρου της <<Κομισιόν>> Ζαν-Κλον Γιούγκερ η προ διετίας παραδοχή του ότι ήταν λάθος η απόφαση του Γιούρογκρουπ για κούρεμα των τραπεζικών καταθέσεων στην Κύπρο το 2013. Πολύ περισσότερο, περιποιεί τιμήν για τον Επίτροπο Οικονομικών της Ευρωπαικής Ένωσης Πιέρ Μοσκοβισί η πρόσφατη δημόσια τοποθέτηση του αναφερόμενος στην Ελλάδα, ότι χρειαζόμαστε τις απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις αλλά με ανθρώπινο πρόσωπο και χωρίς πόνο. Φρονώ ότι τα λόγια και οι κατευθύνσεις του κ. Μοσχοβισί αποτελούν όαση στη σημερινή έρημο στην οποία κινείται τα τελευταία χρόνια η Ευρωζώνη και γενικότερα η Ευρωπαική Ένωση.

Χωρίς αμφιβολία, η Ευρώπη των τελευταίων χρόνων απογοητεύει ολοένα και περισσότερο τους πολίτες της. Η έλλειψη κανόνων διαφάνειας, κυρίως στα χρηματοπιστωτικά και η ερωτοτροπία των αξιωματούχων των Βρυξελλών με τα επιχειρηματικά συμφέρονται, αναγκάζουν τους πολίτες να αποστρέφονται το κοινό ευρωπαικό όραμα. Είναι κοινό μυστικό πως η παιδαριώδης αντιμετώπιση του Προσφυγικού – Μεταναστευτικού και ο περίεργος χειρισμός της διαιωνιζόμενης κρίσης χρέους στην Ελλάδα, τείνει να μετατρέψει την Ευρώπη σε όμηρο των πολιτικών και των κοινωνικοοικονομικών της επιλογών. Σε τούτη την δύσκολη ώρα, λαμβάνοντας πολύ σοβαρά υπόψιν και το μέγα θέμα της παγκοσμιοποιούμενης τρομοκρατίας, πιστεύω ότι είναι εκ των ων ουκ άνευ η υιοθέτηση ενός εμπνευσμένου πολιτικού - κοινωνικοοικονομικού προτύπου με ανθρωποκεντρικό χαραχτήρα που να αποδίδει κοινωνική δικαιοσύνη, να διασφαλίζει τη διαφάνεια στα οικονομικά και την ισχυροποίηση του κράτους πρόνοιας.

Εδώ που έφθασαν τα πράγματα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες και οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών καλούνται να αποδείξουν έμπρακτα ότι δεν είναι νάνοι μπροστά στα γιγαντιαία προβλήματα που ταλανίζουν τη Γηραιά Ήπειρο. Καλούνται να αφουγκρασθούν την αγωνία του Πιέρ Μοσκοβισί που κάλεσε το Eurogroup να αποκτήσει μεγαλύτερη διαφάνεια υλοποιώντας τις αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με ανθρώπινο πρόσωπο, χωρίς τις πινελιές της ανελέητης λιτότητας και του πόνου που εφάρμοσε στην περίπτωση της Ελλάδας. Αν παρελπίδα η Ευρώπη αποτύχει να δώσει τάχιστα βιώσιμη λύση στο Ελληνικό οικονομιικό ζήτημα, είναι βέβαιον τι θα χάσει το μεγάλο στοίχημα που αφορά την γαλήνια πορεία προς το αύριο.